domingo, 2 de septiembre de 2012

UN POT DE SORT

Vuelvo a Barcelona en coche con mi amigo Arnau. Suena una canción que me encanta. Es de Lluís Llach, versionada (y muy bien versionada) por Manu Guix.No soy muy fan ni del uno ni del otro, pero este tema en concreto me encanta y me pone el "mode optimista" ON. Al final de esta post os pongo la letra.Pienso en la suerte. Siempre me he considerado un tío con suerte, aunque últimamente eche en falta esos golpes del destino que te cambian la vida a mejor y que tantas veces han acariciado mi vida. ¿Hay un limite de suerte en la vida de cada persona? ¿Nacemos todos con un "pot de sort" (bote de suerte) que vamos usando a lo largo de la vida? Y... si es así... ¿la cantidad de suerte que hay en ese bote varía según cada persona ? Si hemos tenido mucha suerte en el pasado... ¿significa que nuestro bote se está gastando y nos queda poca? ¿se puede atraer a la suerte? ¿Las buenas personas tienen mejor suerte que las que no lo son? Vale. Ya paro. Quizá estoy demasiado filosófico. Yo sí creo en la suerte, y creo en que todos podemos atraerla, llamarla, caerle simpáticos para que nos ronronee al oído y duerma un ratito a nuestro lado cada noche. Quizá aquellas cosas que nos pasan en la vida "por mala suerte" son sólo un giro necesario en el camino que, nosotros, de forma consciente, no habríamos dado. Quizá esa mala suerte no sea tan mala. Si algo he aprendido en la vida es que no controlamos nada. De los mil trillones de variables que entran en juego en nuestra vida cada día, el 99,9% escapa a nuestro control.Vivimos en un mundo que ha adoptado el control como un valor positivo.Debes controlar tu vida, tener las riendas de todo, anticiparte a las cosas, planificar tu futuro... Creédme: Me han pasado cosas realmente increíbles en la vida, la mayoría de ellas buenas o muy buenas, y también alguna mala. Nunca las he visto venir. En muchos casos, si un par de días antes de que pasara algo que iba a cambiar mi vida para siempre, me lo hubieran contado... no lo habría creído. Creo que todos tenemos "un pot de sort". El mío lo imagino como el bote de miel de Winnie the Pooh. Sonreidle a la vida, sobretodo cuando no tenéis buenas cartas y os aseguro que vuestro bote de suerte se irá rellenando constantemente. Feliz domingo.


"Si em dius et vull
Que el Sol faci el dia molt més llarg
i així robar 
temps al temps d'un rellotge aturat
que tinguem sort
que trobem tot el que ens va mancar ahir

i així pren
i aixó pren
tot el fruit que et pugui donar
el camí que poc a poc escrius
per demà

que demà
que demà
mancarà el fruit de cada pas
per això malgrat la boira cal
caminar"

9 comentarios:

  1. Me encanta el título, parece sacado de una canción de Serrat. Yo creo que no hay botes de suerte que se vacíen, que es totalmente aleatorio, y uno puede tener buena suerte toda su vida mientras a otro le vienen todas las desgracias (véase un danés de una familia bien puesto al lado de un somalí de familia humilde). Lo que importa es saber atrapar las oportunidades que nos brinda la vida, y tener una actitud positiva frente al mundo.

    ResponderEliminar
  2. Al leer tu blog parece que se te extraña un poco menos. Pero aun así ni idea tenia de lo que os iba a echar de menos a Queralt y a ti....

    ResponderEliminar
  3. La actitud ante la vida es primordial. Hay pocas cosas en la vida a las que no pueda verle el lado bueno, y pocos días que al terminar no me hayan dejado un momento agradable por el que sentirme afortunada. Quizás también tengamos un botecito con nuestra dosis de optimismo, que en mi caso está rebosante ;)

    ResponderEliminar
  4. Tras un golpe de "mala suerte" he aprendido que, aunque la suerte (buena y mala) exista, no debemos esperarla, sino vivirla. Y todo aquello que nos pasa podremos escoger en que "bote" lo metemos (en el de la "buena suerte" o en el de la "mala suerte"). Pero lo más importante de todo, no es qué bote está más lleno o cual menos, sino a cual de los dos le vamos a dar más importancia y en cual de ellos nos vamos a fijar cada mañana, o al terminar el día. Antes pensaba que "qué mala suerte estaba teniendo". Ahora, cada día que pasa, he elegido mirar hacia "el bote de la buena suerte" y veo que poco a poco se va llenando y me obliga a pensar que pronto tendré que comprar otro "bote" más grande. Entonces...¡¡sonrío!!.

    ResponderEliminar
  5. Espero que no estes muy depre. Yo un poquito por que ya no estas en la radio a esas horas de la madrugada. Yo vivo en California y viajo a Espana 2 o 3 veces al ano y el jet lag lo supero/superaba escuchandote de madrugada. Aqui en California tambien te escuchaba de vez en cuando; especialmente recuerdo dos semanas en Hawai el ano pasado: me puse supermalo y no pude disfrutar de la playa. pero todas las tardes (12 horas de diferencia) te escuchaba en los auriculares mientras me retorcia de dolor. Hoy estoy sano de nuevo; me imagino que mi pot de sort esta ya medio vacio.
    Suerte y avisa cuando vuelvas al aire, Hoy a las 6 PM hora de la costa oeste puse la radio y ya no estabas tu y tu equipo: algo se muere en el alma...
    Jose-Luis Arana
    San Francisco California

    ResponderEliminar
  6. ese 'pot de sort' puede ir rellenándose siempre que quieras, no creo que haya límite para verlo siempre con esa sustancia rica llamada sort...y por experiencia, algo que no poseemos, pero a veces nos creemos los dueños, son las riendas de la vida... por eso hay que aceptar lo que venga siepre con alegría, como tú dices Jordi. no sabía que tenías blog, así que desde ahora, te sigo. un abrazo, de una que te empieza a echar de menos (a ti, y a Albert, a Queralt...)
    Ana.

    ResponderEliminar
  7. Pienso en que soy una mota de polvo galáctico flotando en el espacio, a merced de un enorme sistema cósmico del que apenas conozco la baldosita sobre la que camino. Antes de ahora, los antiguos pensaban que los desastres naturales, sequias, hambrunas, o enfermedades eran castigos divinos, y para aplacar la ira de sus dioses sacrificaban a personas o animales, en su honor. Hoy en día sabemos que eso no es asi, conocemos sus causas y hemos desarrollado maneras de sortearlas, pero si nadie nunca se hubiera planteado la duda, probablemente ninguno de nosotros estaría aquí, ni el mundo tal como hoy lo conocemos existiría. Dudar es bueno, quien las tiene todas consigo no suele llegar muy lejos, ahora bien, confiar todo a la suerte es para mi ingenuo.

    ResponderEliminar
  8. La suerte.. pufff, no lo se, de ser así algunos nacerían con más y otros con menos, la suerte podría ser un estado de animo o una etapa de la felicidad o la infelicidad,luego entonces , desde mi punto de vista "cada quien crea su propia suerte". Hoy tengo suerte de no tener mala suerte, o , tengo mala suerte de no tener suerte. Que complicado....;b

    ResponderEliminar
  9. ANIMO JORDI...NO TE PREOCUPES ESTOY SEGURO QUE PRONTO, MUY PRONTO TE ENCONTRAREMOS EN LAS ONDAS DE NUEVO...EN LA NOCHE...EN ESA NOCHE CON LA QUE NOS HAS ALEGRADO EL DIA A MILLONES DE NOSOTROS..Y PARA ESO TE REGALO TRES CUCHARADAS DE MI BOTE DE SUERTE DE FRESA Y OTRAS TRES DE MI SUERTE DE CHOCOLATE....HASTA PRONTO AMIGO

    ResponderEliminar